Alle waterkeringen in Nederland worden periodiek getoetst. In 2006, tijdens de tweede toetsronde, was de Waddenzeedijk van Texel aan de beurt. Uit deze toetsing bleek dat tien secties van de dijk langs de Waddenzee, in totaal circa 14 km dijk, niet meer voldeden aan de gestelde veiligheidseisen. De dijksecties zijn onder andere afgekeurd op de faalmechanismen piping, stabiliteit binnentalud en stabiliteit bekleding.
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK), de beheerder van de waterkeringen, heeft Combinatie Tessel de opdracht gegund voor de versterking van negen secties (secties 1 t/m 8 en sectie 10) van de Waddenzeedijk van Texel. De dijksecties zijn gedeeltelijk verhoogd, verbreed, versterkt en/of voorzien van een meer robuuste dijkbekleding en steenbestorting. Naast de dijkversterking zijn het gemaal Eijerland, gemaal Dijkmanshuizen en gemaal De Schans vervangen. Combinatie Tessel bestond uit Boskalis, KWS infra en was in samenwerking met Friso Civiel. De combinatie was verantwoordelijk voor het ontwerp en de realisatie van de versterking (Contractvorm aanbesteding: Design & Construct).
De Prins Hendrikzanddijk (dijksectie 9) is door HHNK apart uitbesteed aan de Belgische baggeraar Jan De Nul. Dit betrof geen dijkversterking maar de aanleg van een kunstmatige buitendijkse duin voor de bestaande waterkering.
Bijzonderheden van het project waren de oude historische wierdijken die aangetroffen werden in de bestaande waterkeringen nabij Oudeschild. Om deze wierdijken te lokaliseren is een archiefstudie verricht op basis van oude kaarten en is er overleg geweest met archeologen. Bij sectie 8 werden resten van een wachttoren uit de tijd van Willem van Oranje aangetroffen
