Samen werken aan oplossingen. Dat is wat ik leuk vind. Zeker als je daarmee een breed draagvlak kan creëren.

Eén van de projecten die ik heb gedaan is de Herinrichting van de Vissershaven in Bruinisse. De schepen van de Mosselvloot kwamen in de nieuwe inrichting tegen de kade te liggen. De beschikbare ruimte was alleen beperkt. Dat vraagt om concessies, waarbij je wellicht niet altijd de meest optimale situatie kan bouwen.

Eén van de uitdagingen was de toegang vanaf de kade naar de schepen. Door de beperkte ruimte en het feit dat de schepen met de voorkant van het schip haaks op de kade moesten afmeren was er weinig ruimte voor een goede opstap. Als ontwerpende partij kan je dan een keuze maken en zeggen: “Dat is het en doe het er maar mee”. In dit geval kon het ook anders. Het was vrijdagmorgen. We zaten al even te broeden op het probleem en kwamen niet tot een bevredigende oplossing. Op dat moment nam ik de telefoon, belde de contactpersoon van de Visserijvereniging en legde hem het probleem voor we spraken af om diezelfde middag rond de tafel te gaan om te kijken naar de mogelijkheden.

’s Middags zitten we met een aantal schippers rond de keukentafel (toen kon je nog gewoon met meerdere mensen samenkomen) en een vel papier. Nog geen uur later hebben we een oplossing. De meest ideale? Nee, dat niet helemaal. Wel één die past en die kan rekenen op draagvlak, omdat de gebruikers zelf mee konden denken.